6 weken later..
Door: Marijke (..wie anders?)
Blijf op de hoogte en volg Marijke
22 November 2013 | Vietnam, Hanoi
Ohnee, toch een blog? Ja, wel. De (mostly mental) pictures die ik hier maak zullen me altijd bijblijven (hoewel -misschien iets minder drinken), maar de ervaringen die ik opdoe zullen elke dag weer plaatsmaken voor nieuwe en een half jaar aan ervaringen is me toch iets te krap im kopf. Daarbij heb ik van een vriendje van een vriendinnetje geleerd dat het voor de thuisblijvers best leuk is om een beetje op de hoogte gehouden te worden en betrokken te blijven. De algemene voorwaarden van Waarbenjij beangstigen me enigszins (daar heeft een verdomd goeie jurist aan gezeten!), maar vooruit dan maar! Ik ben heel benieuwd hoe lang ik dit volhoud, maar zal mijn best doen er elke keer iets leeswaardigs van te maken. (Ik had hier eerst nog "Less is more!" gezet, maar het is toch een lang verhaal geworden..)
Een bescheiden update van de afgelopen 6 weken, want de meeste vrienden en familie zijn middels Whatsapp en e-mail nauwkeurig op de hoogte gehouden. Een enkeling zou haast beweren dat ik niet aan de andere kant van de wereld zit, zo goed ben ik nog altijd bereikbaar. Dat komt vooral omdat ik de afgelopen 5 weken op 1 plek heb gezeten, namelijk kantoor. Freshfields Bruckhaus Deringer LLP, Hanoi that is. Nog een week en dan heb ik hier 6 weken stage gelopen. Leuk, interessant, vermoeiend, inzichtelijk, leerzaam en precies lang genoeg. Mijn collega’s zijn alleraardigst en ontzettend Vietnamees. Ze grijpen oprecht elke gelegenheid aan om iedereen te trakteren; een nieuw huis, een nieuwe telefoon, een verloren maar weer gevonden oorbel, het afsluiten van een net iets te dure hypotheek, de kat is jarig/heeft geen rabies, noem het maar op. Allerlei Vietnamese specialiteiten heb ik al mogen proeven. De sfeer op kantoor is heel gemoedelijk en ik voel me heel erg op mijn gemak, zelfs als ik mijn hakken aan heb en ruim 30 cm boven iedereen uit toren. Ohja, ik ben wel een attractie zodra ik een voet buiten het kantoorpand (ideaal gelegen om de hoek van het centrale Hoan Kiem Lake) zet. Even een broodje halen en rustig opeten bij het meer is een bevalling. Ik heb nu een manier bedacht om te voorkomen dat nieuwsgierige studenten en flutfotografen zich naast me worstelen op het bankje, om me vervolgens honderduit te vragen over mijn afkomst, huwelijksstatus, werk en verblijf. “You so beautiful! Can I take picture with you?” is natuurlijk een enorm compliment (hoewel ik dus nog steeds zo wit ben dat ze dat aantrekkelijk vinden –so much for tannen in Hanoi, thank you smog), maar ik hecht ook vrij veel waarde aan de rust die ik opzoek in de pauze. De strategie is om mijn boodschappen over het bankje te verspreiden en zelf op de hoek te gaan zitten. Ze komen misschien nog wel sneaky in de buurt een selfie maken (lekker, sta ik daar een baguette kauwend op de achtergrond), maar ik kan mijn muziek in laten en hoef even niet het gebrekkige Engels aan te horen. Ondanks de muziek die ik duidelijk zichtbaar verkies boven het geronk en getoeter van de straat, word ik nog altijd om de 3 meter aangesproken door zo’n scootermannetje met “Madaaam motobaaai? Madam? Motobaaii! Oehoe?! Madam!” Ehh oehoe! Ik heb een kokerrok aan, hoe zie je het voor je?! Toch zeker niet ladystyle sideways achterop? Ik ben nog niet levensmoe. Sowieso waag ik me niet aan motors in de stad. Ze rijden hier insane. No way Jose dat ik zonder helm bij zo'n man achterop klim.
Hanoi is een prachtige, levendige stad en je hoeft je er geen moment te vervelen, maar het is ook een redelijk intense stad en je zult er ook geen moment absolute rust vinden. Daarvoor moet je de taxi of de bus (ik kan dat!) nemen naar plaatsen buiten de stad. Zo zijn Marin en ik vorig weekend naar het pittoreske Pottery Village Bat Trang geweest, waar we op de meest primitieve manier ooit hebben zitten (/hurken op minuscule krukjes) pottenbakken voor nog geen euro. Adder onder het gras was dat je hetgeen je gemaakt had, nadat het veel te kort in de mini-oven was geweest, wel moest kopen en meenemen. Dat kostte ook geen drol. Gelukkig, de misbaksels die we gecreeerd hadden konden we meteen als asbak afdoen en ‘per ongeluk’ vergeten bij een cafeetje. Terug in Hanoi hebben we een paar Bia Hoi (bier voor 5000 dong = 1/6 euro) gedronken en lekker gegeten. Het werkritme zit er behoorlijk in, dus nog niet party hardy maar op tijd naar bed.
Dit weekend gaan we naar Ha Long Bay voor onze rust. We hebben de bijna goedkoopst vindbare tour geboekt en nadat ze ons morgen met een aftands busje naar de zee hebben gebracht zullen we een nachtje doorbrengen op een hele krakkemikkige houten boot zonder zwembandjes. Kidding mam, ze hebben wel reddingsvesten aan boord, ik heb er nog even naar gevraagd. Volgende week hebben Marin en ik allebei onze laatste week stage/co-schap en dan begint onze reis. We gaan in december Laos en Cambodja aandoen en eindigen dan rond o&n in Bangkok. Van daaruit gaan we naar Myanmar en beyond (nee we komen gewoon terug in Bangkok), maar daarover later meer.
Foto's zijn er nog vrijwel niet (ik denk dat ik vaker sneaky gekiekt ben dan dat ik zelf mijn telefoon tevoorschijn heb gehaald), maar ik heb eergisteren een cameraatje gekocht, dus die komen er wel. Uiteindelijk. Misschien.
XOXO
Een bescheiden update van de afgelopen 6 weken, want de meeste vrienden en familie zijn middels Whatsapp en e-mail nauwkeurig op de hoogte gehouden. Een enkeling zou haast beweren dat ik niet aan de andere kant van de wereld zit, zo goed ben ik nog altijd bereikbaar. Dat komt vooral omdat ik de afgelopen 5 weken op 1 plek heb gezeten, namelijk kantoor. Freshfields Bruckhaus Deringer LLP, Hanoi that is. Nog een week en dan heb ik hier 6 weken stage gelopen. Leuk, interessant, vermoeiend, inzichtelijk, leerzaam en precies lang genoeg. Mijn collega’s zijn alleraardigst en ontzettend Vietnamees. Ze grijpen oprecht elke gelegenheid aan om iedereen te trakteren; een nieuw huis, een nieuwe telefoon, een verloren maar weer gevonden oorbel, het afsluiten van een net iets te dure hypotheek, de kat is jarig/heeft geen rabies, noem het maar op. Allerlei Vietnamese specialiteiten heb ik al mogen proeven. De sfeer op kantoor is heel gemoedelijk en ik voel me heel erg op mijn gemak, zelfs als ik mijn hakken aan heb en ruim 30 cm boven iedereen uit toren. Ohja, ik ben wel een attractie zodra ik een voet buiten het kantoorpand (ideaal gelegen om de hoek van het centrale Hoan Kiem Lake) zet. Even een broodje halen en rustig opeten bij het meer is een bevalling. Ik heb nu een manier bedacht om te voorkomen dat nieuwsgierige studenten en flutfotografen zich naast me worstelen op het bankje, om me vervolgens honderduit te vragen over mijn afkomst, huwelijksstatus, werk en verblijf. “You so beautiful! Can I take picture with you?” is natuurlijk een enorm compliment (hoewel ik dus nog steeds zo wit ben dat ze dat aantrekkelijk vinden –so much for tannen in Hanoi, thank you smog), maar ik hecht ook vrij veel waarde aan de rust die ik opzoek in de pauze. De strategie is om mijn boodschappen over het bankje te verspreiden en zelf op de hoek te gaan zitten. Ze komen misschien nog wel sneaky in de buurt een selfie maken (lekker, sta ik daar een baguette kauwend op de achtergrond), maar ik kan mijn muziek in laten en hoef even niet het gebrekkige Engels aan te horen. Ondanks de muziek die ik duidelijk zichtbaar verkies boven het geronk en getoeter van de straat, word ik nog altijd om de 3 meter aangesproken door zo’n scootermannetje met “Madaaam motobaaai? Madam? Motobaaii! Oehoe?! Madam!” Ehh oehoe! Ik heb een kokerrok aan, hoe zie je het voor je?! Toch zeker niet ladystyle sideways achterop? Ik ben nog niet levensmoe. Sowieso waag ik me niet aan motors in de stad. Ze rijden hier insane. No way Jose dat ik zonder helm bij zo'n man achterop klim.
Hanoi is een prachtige, levendige stad en je hoeft je er geen moment te vervelen, maar het is ook een redelijk intense stad en je zult er ook geen moment absolute rust vinden. Daarvoor moet je de taxi of de bus (ik kan dat!) nemen naar plaatsen buiten de stad. Zo zijn Marin en ik vorig weekend naar het pittoreske Pottery Village Bat Trang geweest, waar we op de meest primitieve manier ooit hebben zitten (/hurken op minuscule krukjes) pottenbakken voor nog geen euro. Adder onder het gras was dat je hetgeen je gemaakt had, nadat het veel te kort in de mini-oven was geweest, wel moest kopen en meenemen. Dat kostte ook geen drol. Gelukkig, de misbaksels die we gecreeerd hadden konden we meteen als asbak afdoen en ‘per ongeluk’ vergeten bij een cafeetje. Terug in Hanoi hebben we een paar Bia Hoi (bier voor 5000 dong = 1/6 euro) gedronken en lekker gegeten. Het werkritme zit er behoorlijk in, dus nog niet party hardy maar op tijd naar bed.
Dit weekend gaan we naar Ha Long Bay voor onze rust. We hebben de bijna goedkoopst vindbare tour geboekt en nadat ze ons morgen met een aftands busje naar de zee hebben gebracht zullen we een nachtje doorbrengen op een hele krakkemikkige houten boot zonder zwembandjes. Kidding mam, ze hebben wel reddingsvesten aan boord, ik heb er nog even naar gevraagd. Volgende week hebben Marin en ik allebei onze laatste week stage/co-schap en dan begint onze reis. We gaan in december Laos en Cambodja aandoen en eindigen dan rond o&n in Bangkok. Van daaruit gaan we naar Myanmar en beyond (nee we komen gewoon terug in Bangkok), maar daarover later meer.
Foto's zijn er nog vrijwel niet (ik denk dat ik vaker sneaky gekiekt ben dan dat ik zelf mijn telefoon tevoorschijn heb gehaald), maar ik heb eergisteren een cameraatje gekocht, dus die komen er wel. Uiteindelijk. Misschien.
XOXO
-
22 November 2013 - 13:56
Amarens:
Yes de eerste reactie. Je moet bijna wel vaak gaan schrijven want mijn ervaring os dat bij hele lange verhalen de reacties een beetje uitblijven.. En toen hadden we een x een blog over: we zijn naar de macdonalds geweest, dat was zo'n beetje de hele blog, nouuu reacties, reacties everywhere.
Maar chill dat je bijna klaar bent met stage! Hoofdstuk 1 afgesloten. En dat van de traktaties is wel lekker toch? Gister hebben we je nog echt gemist want er werd gratis bacardi uitgedeeld op de dixo.. Weet zeker dat jij elke keer weer vooraan in de rij zou staan en daarna uitrekenen hoeveel je eigenlijk verdiend hebt met de gratis drankjes ;).
Geniet daar nog lekker, wel echt foto's maken dan kunnen wij ook meegenieten!! En doe voorzichtig natuurlijk :). Mag ik nog 1 ding zeggen? Het is daar natuurlijk al best goedkoop dus soms kun je maar beter iets meer investeren in een iets duurdere reisorganisatie.. Liever dat je ergens levend aankomt maar met een paar euro minder, dan dat het de trip from hell wordt en de band snachts van de bus afvliegt enzo.
Lieverds veel plezier daar, geniet van ha long bay, hele dikke kus ook aan Benny!! Xxx Am -
23 November 2013 - 13:32
Fien:
Rijkieie! Heerlijk om te lezen! Dikke kus aan Benny, en succes met je laatste weekje! -
24 November 2013 - 12:49
Chris:
Heel bij dat je gezwicht bent voor toch een blog! Super leuk om te lezen. Ik zie het helemaal voor me. Dikke kus! -
25 November 2013 - 03:53
Marijke Linnartz:
Ja Am, je hebt helemaal gelijk! We doen voorzichtig. Deze tour was trouwens echt beter dan we verwacht hadden. We hadden zowel op de heen- als de terugweg goeie plekken in de bus (truc: stap als laatste in, dan kun je niet helemaal achterin op een klapstoeltje gezet worden) en we kregen onverwachts ook nog een kookworkshop. GRATIS!! I like that. De gids had haar grapjes goed ingestudeerd, we hebben lekker apies gekeken (ook echte apen), het eten was top en de mensen aan boord waren aardig. We waren overigens op dezelfde boot gedropt als een aantal mensen die veel meer voor het weekend betaald hadden (ook daar word ik vrolijk van), tel uit je winst! In de 20 mins stralende zon die we op zondagmiddag nog even meekregen heb ik het voor elkaar gekregen een beetje te verbranden MAARR dit was een goed weekend! Een soort Vietnamese Sneekweek. Maar en ik zijn weer helemaal opgeladen voor ons laatste weekje stageren/co'en. Ik zal straks nog even een fotootje uploaden van de boot, dan kun je lachen. Kussen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
