Awh Mai Gawd Awstraelia

Dit wordt een lange, zet je schrap. Of print 'm uit zodat je af en toe stukjes kunt lezen.

Ozzie is AWESOME! In Sydney heb ik de meeste attracties wel bekeken: Harbour Bridge, Sydney Opera House, Blue Mountains, Australian Museum, de Coastal Walk van Bondi Beach tot Coogee Beach en de Royal Botanical Gardens; allemaal supermooi en ik had heel veel geluk met lekker weer (zonder te verkolen, niet onbelangrijk Down Under, waar 1 op de 3 mensen huidkanker krijgt omdat er vrijwel geen ozonlaag is…) en leuke mensen.

In Melbourne heb ik Daphne opgezocht en daar een paar nachten op haar couch gecrasht. Daph heeft me wat van Melbourne laten zien, maar anders dan Sydney ben je in Melbourne vooral voor de sfeer. Dios mio, de sfeer. ZO nice!! 6 dagen in Melbs was eigenlijk te kort, dus ik moet een keer terugkomen. Naast Daphne heb ik nog een ander vriendinnetje opgezocht, die ik had leren kennen in Indonesië. Met haar ben ik naar de vetste vlooienmarkt (iehl dat klinkt een beetje vies) ooit geweest; de Camberwell Market. Melbourne is een hipsterstad (mag ik dat zeggen JA dat mag ik zeggen), dus de kleding die ze van de hand doen is helemaal niet vaak gedragen. Win-win! Niets gekocht natuurlijk, want ik ben helemaal niet hip. Verder hebben we veel goedkope sushi gegeten (soms 3 keer op een dag, omdat het kan) en een beetje rond getourd met de trammetjes.

Aan tours geen gebrek toen ik naar Cairns vloog; van de drie hele dagen dat ik daar was ben ik drie keer op een tour geweest. Eentje naar Cape Tribulation, een met Uncle Brian (dit is een goed verhaal voor thuis) naar de Tablelands en een vulcanic lake, waar ik een vogelbekdier heb gezien (ow yeah) en nog een tour op een tweemaster naar het Great Barrier Reef. Het weer was redelijk knake maar dat mocht de pret niet drukken, want het was nog steeds heel mooi. Vanuit Cairns ben ik doorgebust naar Mission Beach, waar eigenlijk nada te doen is behalve skydiven en white water rafter. Helaas regende het te hard..

Ondanks het slechte weer ging de zeiltocht -met motorboot- naar Whitsundays toch door. Whitehaven was een natte bedoeling, maar alsnog prachtig. Ik google gewoon een plaatje van hoe het met zon is en dan weet ik het ook wel. In Airlie Beach heb ik een paar dagen met Roos en Mariska gechilled en daarna ben ik doorgereisd naar Rainbow Beach, om van daaruit naar Fraser Island te touren. Die 3 daagse tour waarbij je zelf in een 4wheel drive rijdt en kampeert op Aboriginal gebied en zwemt in de helderste meren en haaien en dolfijnen kunt kijken vanaf het intens witte strand, die tour. Dat was misschien wel het hoogste hoogtepunt hier in Oz. Alles zat mee! Het weer, de mensen, de dingo's. Loved it!

Next stop: Noosa. Mooi hoor, maar een beetje een yuppen- en bejaardenhub als je het mij vraagt. Alles is heel verspreid, dus even wat Fraser vriendinnetjes opzoeken zat er niet echt in; in het donker door een stuk National Park naar huis lopen is niet zozeer eng omdat er misschien wel angry Aborigines in de bosjes zitten, maar alles wat je overdag (niet) ziet rondkruipen of glijden komt 's nachts pas echt tot leven en is -as with every animal here in Oz- out to kill you. Dat is mijn approach met dieren hier. Zo zijn padden (red-backed toads) hier een plaag. Zo giftig als je ze krijgt. Dus het wordt aangemoedigd om, als je er eentje de weg ziet oversteken, gas bij te geven en ze zo plat mogelijk te rijden. Funny sidenote: er zijn mensen die er een kick en een bizarre high van krijgen om de beesten te vangen, ze te knijpen en over hun rug te likken. Wat zeggen we tegen dat soort mensen? Whatever floats your boat? Of in het Nederlands gewoon: sukkels.

Na Noosa een nachtje naar Brisbane, waar ik met Daph weer aan de cider ging, maar na Brisbane kwam het meest paradijslijk oord aan de oostkust: Byron Bay. Ik had hier voor de zekerheid 6 nachten geboekt, zodat ik nog even aan mijn tan (…) en aan mijn surfskills kon werken. En vooral: heel hard chillen. Byron is fantastisch. Ik had er nog wel een maand kunnen blijven, maar ik ben eigenlijk ook wel blij dat ik bijna naar huis ga. Home sweet home! Weer mijn eigen bed, kledingkast en douche. Echte vrienden, familie, de cats. Ik heb nu connecties over zo'n beetje de hele wereld (heb zelfs wat advocaten bij grote lawfirms ontmoet en gelinkedinned -dat is nu een woord; sweet as!) en van een aantal mensen weet ik zeker dat ik ze weer ga (en wil) zien. Ik heb een cheesy, maar heel toepasselijk gezegde geleerd onderweg: the world is a book. Those who don't travel only read the first page. Truth! Maar ik vind 6 maanden meer dan genoeg. Dat zijn toch zeker 23 hoofdstukken..

Homebound en -minded heb ik in Sydney nog een laatste frats uitgehaald: ik heb mijn angst voor hoogte, snelheid en het uit handen geven van controle overwonnen door uit een vliegtuig te springen. MET parachute! Twee zelfs. Gelukkig (!!!!!), want -OMG- de eerste ging niet goed open. Dat gebeurt zo'n 1 op de 2000 keer, dus NATUURLIJK overkomt mij dit. Anyways, het klinkt cliché (en dat is het misschien ook) maar het was echt een van de allervetste dingen die ik ooit heb gedaan en ik zou het zo weer doen.

And that's it, folks! Over 9 uur vliegen, 15 uur wachten in Taipei en 17 uur vliegen ben ik thuis!! Ik heb denk ik de meesten van jullie wel gemist. Dus dikke kus en tot snel!!